“To live, love, and be happy, forevermore, Kersti, just decide to be from this moment forward.
Tallyho,
The Universe”
Als je dit leest en denkt ‘ja, ha ha, zo simpel is dat heus niet hoor’, nodig ik je uit om eens te kijken wat daaronder ligt.
“Dat is toch niet voor mij weggelegd. Het is gezweef. Dan ontken je dat het leven niet altijd leuk en fijn is. Als je een ernstige ziekte hebt, piep je wel anders.”
Herkenbaar?
In mijn ervaring komt, op het moment dat je echt met volle kracht besluit om gelukkig te zijn, alles boven wat daar nog aan in de weg staat. Angsten, bezwaren, belemmeringen, frustraties, irritatie…
Ik heb godzijdank mogen leren dat ik, OOK als ik me niet lekker voel, verdrietig, boos, machteloos of gefrustreerd, nog steeds gelukkig kan zijn. Klinkt gek? Tegenstrijdig?
Dat ging ook niet van de ene op de andere dag. En ‘t is voor mij een constante ‘practice’, een manier van leven. Dankzij meditatie, dankzij The Work van Byron Katie, dankzij muziek, dankzij lieve mensen die mijn spiegel en steun willen zijn, ben ik mezelf gaan zien als een kanaal voor emoties en gedachten. Maar ik hoe niet vast te hangen aan emoties en gedachten, dat hoeft niet mijn waarheid te worden. Dat BEN ik niet, maar ik VOEL het wel.
Als ik dat voelen helemaal toesta in mezelf, gaat de emotie veel sneller door me heen dan als ik er weerstand tegen kweek.
En wat ik onder die emoties en gedachten heb ontdekt, daarvoor schieten woorden tekort. Een voortdurende stroom van vreugde en dankbaarheid.
Geluk…
